Podobno w 1581 r. 17-letni Galileusz, podówczas student I roku na uniwersytecie w Pizie, podczas mszy w katedrze ujrzał wiszącą lampę wahającą się u sufitu w powiewach wiatru wpadającego do środka poprzez szeroko otwarte drzwi. Zmierzył okres wahań lampy, porównując go z własnym pulsem i stwierdził, że nie zależy on wcale od tego, czy wychylenie lampy jest małe, czy duże. Później, już jako uznany naukowiec, potwierdził te obserwacje, przeprowadzając stosowne eksperymenty. W ten sposób odkrył jedną z podstawowych własności wahadła i mógł zaproponować użycie tego urządzenia do regulowania biegu zegarów. Na jednym z wykładów wykonał doświadczenie. Drewnianą deskę ustawił pod określonym kątem i w wyznaczonych miejscach przewiązał sznurkiem. Druga odległość była 3 razy większa od 1, trzecia - 7, czwarta - 13, a piąta - 15. Gdy po tak przygotowanej desce toczyła się kulka, wybijała równomiernie rytm. To było doświadczenie na prędkość przyspieszenia. Dzięki temu także dowiódł, że kulka ciężka toczy się z tą samą prędkością co lekka. Udowodnił to za pomocą specjalnie skonstruowanych urządzeń wykorzystujących wodę do pomiaru czasu.
TELESKOP
W 1609 roku Galileusz, odwiedziwszy Wenecję, dowiedział się o nowym wynalazku - teleskopie. Rok wcześniej przyrząd taki zbudował Holender Hans Lippershey. Zaraz po powrocie do Padwy Galileusz skonstruował dla siebie ulepszoną wersję tego przyrządu optycznego. Opracował przy tym metodę wyznaczania promienia krzywizny soczewek. Wkrótce teleskop Galileusza stał się jednym z podstawowych przyrządów naukowych, nawigacyjnych i obserwacyjnych. Uzbrojony w nowe potężne narzędzie badawcze, Galileusz rozpoczął badania nieba i wreszcie zaczął ogłaszać swe odkrycia. Stwierdził, że powierzchnia Księżyca nie jest gładka, jak dotychczas twierdzono, że Droga Mleczna składa się z mnóstwa gwiazd, i że Jowisz posiada własne satelity. Szczególnie ważkie było to ostatnie, dowodziło bowiem, że Ziemia nie jest jedynym ciałem niebieskim wokół którego krążą inne ciała. Obserwował także takie zjawiska i obiekty jak plamy na Słońcu, fazy Wenus, pierścienie Saturna - a swe odkrycia opublikował w dziele Siderius nuntius w 1610 roku. ODKRYCIA ARTRONOMICZNE Uzbrojony w nowe potężne narzędzie badawcze, Galileusz rozpoczął badania nieba i wreszcie zaczął ogłaszać swe odkrycia. Stwierdził, że powierzchnia Księżyca nie jest gładka, jak dotychczas twierdzono, że Droga Mleczna składa się z mnóstwa gwiazd, i że Jowisz posiada własne satelity. Szczególnie ważne było to ostatnie, dowodziło bowiem, że Ziemia nie jest jedynym ciałem niebieskim wokół którego krążą inne ciała. Obserwator także takie zjawiska i obiekty jak plamy na Słońcu, fazy Wenus, pierścienie Saturna - a swe odkrycia opublikował w dziele "Siderius nuntios" w 1610 r.http://wwwnt.if.pwr.wroc.pl/kwazar/mtk2/fizycy/116718/default.htm
